شاید از خود بپرسید که چرا شرکت های پراپ تریدینگ خودشان معاملات را انجام نمی‌دهند و سرمایه خود را در اختیار دیگران می‌گذارند!

واقعیت این است که در گذشته بانک‌ها و موسسات مالی خود مستقیما فعالیت‌های مالی برای کسب سود را انجام می‌دادند، اما پس از رکود اقتصادی سال ۲۰۰۸ این رویه تغییر کرد!

قانون ولکر توسط رئیس سابق فدرال رزرو، پل ولکر، ارائه شد. هدف این قانون محدود کردن بانک‌ها از انجام برخی سرمایه‌گذاری‌های سفته‌بازی است که به سود سپرده‌گذاران آنها نیست. این قانون پس از بحران مالی جهانی سال ۲۰۰۸ پیشنهاد شد، زمانی که تنظیم‌کننده‌های دولتی تشخیص دادند که بانک‌های بزرگ ریسک‌های سفته‌بازی زیادی را متحمل می‌شوند.

ولکر استدلال کرد که بانک‌های تجاری که در سرمایه‌گذاری‌های سوداگرانه بالا شرکت می‌کنند، بر ثبات کلی سیستم مالی تاثیر می‌گذارند.

قانون ولکر بانک‌ها ( و موسساتی که مالک بانک هستند) را از انجام معاملات اختصاصی یا حتی سرمایه‌گذاری یا مالکیت یک صندوق تامینی یا صندوق سرمایه‌گذاری خصوصی منع می‌کند. از دیدگاه بازارسازی، بانک‌ها باید تمرکزشان بر راضی نگه داشتن مشتریان باشد و درآمدشان از راه دریافت کارمزد تامین شود.

این قانون به بانک ها کمک می‌کند تا در انجام فعالیت‌هایی که به نفع مشتری است قدم بردارد و تضاد منافع بین بانک و مشتری را محدود می‌کند.

در پاسخ به قانون ولکر، بانک‌های بزرگ عملکرد پراپ تریدینگ را از فعالیت‌های اصلی خود جدا کرده‌اند یا به طور کامل تعطیل کرده‌اند. پراپ تریدینگ در حال حاضر به عنوان یک سرویس مستقل توسط شرکت‌های خصوصی پراپ تریدینگ ارائه می‌شود.